ولایت علی بن ابی طالب دژ و قلعه من است هر که بدان در آید از عذاب من ایمن باشد
ولایت که میدانیم دو نوع دارد به کسر واو و به فتح واو اگر به کسر واو بخوانیم میشود همین عرض ارادتها و توسلات وابراز محبت کردن وبه ساحت مقدس ایشان
و اگر به فتح واو بخوانیم میشود اطاعت پذیری ما از ایشان در عمل
واین دو چوبه های دو طرف یک نردبانند هر کدام بدون دیگری به درد نمیخورد وانسان هی مدام به زمین میخورد چرا که از یک چوبه نمیشود...
همانطور که در عمل باید مطیع باشیم باید در ابراز ان هم موفق باشیم وبالعکس ...
و اگر بتوانیم به مدد مولا از این نردبان بالا رویم داخل در این حصن و قلعه بشویم و حالی دارد در میان ان قلعه قدم زدن ...در بین اولیا الله همنشین با خود ال الله...اللهم الرزقنا...
و مناسکی هم دارد این حریم که با ید با سرمشقی که شهدا برایمان گذاشته اند مشق عشق کنیم یعنی رفیق ما و برنامه زندگی ما وجان ما بشود نهج البلاغه ...
وذکر لب ما بشود صحیفه سجادیه وچشم ما بشود قاب تمثال مبارک حضرت نه هر بی سر و پا وهر روز خانه تکانی داشته باشیم با سیر در حسین علیه السلام که جاروب میخواهد واب خدا کمک کند مژه های ما جاروب کند واشک ما گلاب برای شستشو شود...
آخ واویلا ثم اه و واویلا الف مره اه و واویلامژه گفتم خدا یا از مژها ی به هم بافته یادم امد رها کن محب الان که وقت مصیبت خوانی نیست که هردم از اب میگویی و از راه بیابان رها کن از نردبان اسمان سخن میگفتی...
اری از قلعه حیدری سخن میگفتم اینها همه مناسک سیر علوی هستن واگر میخواهیم محبت ما در مضمون اولی ولایت محکم شود وچوبه اول مستحکم شود باید بغض دشمنانش را تقویت کنیم هر چه بغض ما نسبت به ان ملعون ها وملعونه ها ی دهر بیشتر شود محبت ما نسبت به مولا واولاد معصومینشان بیشتر میشود این اثر وضعی این بغض است ...
وهر چه این چوبه محبت محکمتر شود توفیق ما در ساخت ونصب چوبه دوم یعنی اطاعت پذیری بیشتر میشود
از متن های طولانی خوشم نمی اید مختصر ومفید باشد که اگر بد بود بگویند خدا خیرش بده کم بود واگر خوب بود بگویند حیف که کم بود
در متن چند مصیبت از ال الله مستتر شد که ادراکش برای اهلش سخت نیست
روی عکس بالا هم کلیک بفرمایید
التماس دعا
باشد قرار وقسمت ما جنت علی...
